Wihghg ik

Waar komt mijn fascinatie voor het bouwen van een Gouden Koets vandaan? Dat is eigenlijk al in mijn vroege jeugd begonnen. Vlak na de tweede wereldoorlog ben ik geboren in het hartje van de Amsterdamse Jordaan. Hoewel ik de oorlog niet heb meegemaakt, heeft dat mijn jeugd behoorlijk beïnvloed. Armoe was meer troef dan uitzondering. Gelukkig heb ik nooit honger gekend, maar ik besefte wel dat mijn ouders hard moesten werken om hun gezin met drie kinderen op orde te houden. Als b.v. het licht uitviel, dan moest er bij de melkboer een muntje gekocht worden, waarmee de elektrameter voor korte tijd aktief gemaakt kon worden en er weer licht in de duisternis kwam. Armoe is een relatief begrip en ik heb ervaren, dat als de hele straat in dezelfde situatie zit, dat ook weer normaal voelt. Als jong kind hoorde ik, dat er voorheen door een vereniging in de Jordaan een inzamelingsaktie was gestart om koningin Wilhelmina bij haar inhuldiging een Gouden Koets kado te doen. Dat heb ik nooit goed begrepen. De combinatie arm en geld bijeen sprokkelen om een waanzinnig duur kado van goud weg te geven aan iemand die in mijn fantasie al heel rijk was, riep vele vragen bij mij op en heeft mij lang bezig gehouden. Toen ik later de koets in het echt zag, kreeg ik veel respect voor het vakmanschap dat nodig was om zo'n project te realiseren. Zelf was ik ook altijd bezig allerlei dingen te ontwerpen en te bouwen. In die tijd was het trekpaard van de schillenboer mijn enige band met paarden. Na het zien van de gouden koets is mijn belangstelling voor paarden en rijtuigen altijd gebleven. Op latere leeftijd verhuisde ik van Amsterdam naar, wat nu Hollands Kroon heet. Een van de redenen om te verhuizen was, dat ik paarden wilde gaan houden. Mijn huidige vrouw heb ik hier op een manege ontmoet en samen hebben we veel met onze paarden beleefd. Een van de hoogtepunten was de uitnodiging om onze aanspanning met Fell Pony's voor een Lady's Pheaton te presenteren op het 25 jarig regeringsjubileum van Koningin Beatrix Als dank voor onze bijdrage aan dit evenement hebben we een stalplaat ontvangen en mochten we de Gouden Koets in het staldepartement van dichtbij bewonderen. Mijn hart ging weer sneller kloppen en mijn bewondering voor deze koets nam nog meer toe. Dat was het moment, dat ik besloot om na mijn pensioen een Gouden Koets te ontwerpen en eigenhandig te bouwen met aandacht voor elk detail en er een boek bij te schrijven over de voortgang van dit omvangrijke project. Ik wilde beslist geen kopie maken, maar wel een koets ontwerpen met de allure van de befaamde Gouden Koets. Een saillant detail vind ik, dat een koets bij authentieke aanspanningen altijd een “Rijtuig” genoemd wordt. De Gouden Koets is hier duidelijk een uitzondering op. De Gouden Koets werd gebouwd door de firma Spijker, een rijtuigbouwer die later auto's ging produceren. Ik deed het tegenovergestelde. Op mijn 17e ontwierp en bouwde ik een auto die de naam Rizovari DX 11 droeg. Dit stond voor: Riny Zoon Van Rinus Deed ik zelf. Ik begon dus met een auto en eindigde met het bouwen van een koets.